Na drie jaar horen
"Nee het was niet jouw schuld"
Het klonk na in mijn oren
Nu zijn mijn oren gevuld
"Je had nee kunnen zeggen"

"Nee" zei ik zo vaak
Want er was iets niet in de haak
Hij wilde niet luisteren
Bleef in mijn oor fluisteren
"Eigenlijk wil je dit wel"

Je zei ook
"Je had het mensen moeten vertellen"
Moet ik het nog voor je uitspellen?
Niemand die luisterde
Niemand die fluisterde
"Het komt wel weer goed"

Door de eerste gezegd die echt luisterde
"Alles komt wel weer goed"
Mijn tranen eruit als een zondvloed
Jij was het die fluisterde
"Je kon niets tegen hem doen"

Na drie jaar word er gezegd
"Je had hem wel kunnen stoppen"
Wat meer kon ik doen dan slaan en schoppen?
De hele situatie nog eens uitgelegd
"Je wil horen dat je zielig bent"

Nog weken geprobeerd iets anders te draaien
Dan "Je had meer tegen hem kunnen doen" in mijn hoofd
Woede begon in mij op te laaien
Na wat je had beloofd
"Ik zal altijd achter je staan"

Kans na kans heb je gekregen
Om een ander antwoord te geven
"Denk eens na over hoe je hebt geantwoord"
Mijn vertrouwen verder verstoort
"Ik denk er zo over en niet anders"

Voor nu zijn je kansen verkeken
Je woorden zijn niet uit mijn hoofd geweken
Ik hoef jou niet meer in vertrouwen te vertellen
Mezelf niet meer te kwellen
Met de vraag "Waarom snap je me nou niet?"
Blijkbaar vond je me gewoon, een zeurpiet