(AT) oorlogsscherven
je trachtte luider te schreeuwen
dan de schoten in de verte
dieper te reiken dan realiteit
en wanneer je vond wat je zocht
bekeek je stil en vol meedogen
het grafzerk in ontbinding
het had kunnen vermeden worden
denken je tranen net voor
ze vallen in een eeuwigheid
al is de oorlog nog niet over
gebrandmerkt ben je toch al
en zal altijd sporen achterlaten
Reacties op dit gedicht
| I, Lucifer: | Woensdag, september 21, 2005 21:11 |
| Wauw.... een parel, lieve sofie! echt een parel. maar de parel is een traan.... liefs, Luc. |
|
| Mathilde: | Woensdag, september 21, 2005 17:11 |
| ...stilte... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2005 | ||
| Thema's: | ||