Gevangen in een web vol angsten
ik zit gevangen
in een web vol angsten
waarin tranen van parels
worden vertrapt
tot duizend deeltjes
eenzaam bloed
niemand die ziet
dat ik gestorven ben
en leef in een paradijs
dat door mijn gedachten
al in de toekomst
is gecreëerd
laat mij verscheiden
om een weg te banen
en stop het leven
als ziende blindheid
omdat ik nooit het licht
betasten kan
de deur gesloten
maar hoop doet leven
dat ooit het hart
mijn droom op vrijheid
met een klein kiertje
beramen kan
| enjaeva: | Donderdag, september 22, 2005 18:07 |
| een beauty van een poesie ik heb het met genoegen gelezen liefs enja | |
| Laura Luijkx: | Donderdag, september 22, 2005 16:32 |
| Prachtig mooi, maar dat wist je al ;) Liefs, |
|
| Quando: | Donderdag, september 22, 2005 15:39 |
| mooi dit, echt prachtig. liefs en succes, |
|
| Sheena: | Donderdag, september 22, 2005 13:52 |
| grijns, you have to win, dat weet je wel he (ben errug partijdig) maar ook stil, tis een mooitje, ingetogen en af. | |
| Green eyes: | Donderdag, september 22, 2005 13:14 |
| Prachtige als droevige verwoording, ik begrijp het ergens ;-) succes, lieve grts |
|
| Marjolein.: | Donderdag, september 22, 2005 13:14 |
| Prachtig! Wat kan ik anders zeggen? ;) Liefs, Marjo. Ps. Succes. |
|
| Marina van Vledder: | Donderdag, september 22, 2005 12:44 |
| verscheiden, dat woord heb ik lang niet gezien... kunstig gevonden. En de rest hou ik voor me ;-) | |
| Auteur: Bert Vos | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 22 september 2005 | ||
| Thema's: | ||