26   Tussen wilde bloemen en rozen

Er is vandaag een nieuwe steen gezet,

in een heel oud pas omgespit bloemenbed.

Lang heeft deze bodem op de pit moeten wachten,

de aarde wilde maar eerst niet verzachten.

De verborgen tuin overwoekerde en verwilderde lange tijd,

men kon van geen kant erin en ook geen zaadje in kwijt.

Tot op zekere dag gromde de bodem het werd hem te veel,

zo kon hij niet leven, het mooie werd dor en geel.

Een kind begon er dapper in te spitten en te woelen,

hier kon zij haar oude woede eindelijk op koelen.

Oude verstrengelde wortels en uitgeleefde planten gingen eruit,

dat luchtte op, zo kwam zij eindelijk vooruit.

Een beetje hulp van hierboven maakte de nieuwe tuin pas echt klaar,

Zo kon er dus gezaaid en gepoot worden, het werd er zonneklaar.

Door de steen met schoon water en liefde te blijven bedruipen,

zal er geen onkruid of beestjes in kunnen kruipen.

En tussen wilde bloemen en rozen,

kan ieder die het wil, nu heerlijk verpozen.

De zon lacht naar al dit mooie en nieuwe geluk,

Het is nu de natuurlijkste plek, waar ik energie uit pluk