Ik hoor gelukkig te zijn
Ik heb de mooiste persoon in mijn leven
Vanwaar dan toch die vreselijke pijn
Die ik steeds opnieuw lijk te beleven

Het leven zo zuur als een citroen
Maar tegenlijk ook zo zoet
Wat kan ik er aan doen
Ik doe het toch nooit goed

Ruzie heb ik niet meer
Dat heb ik achter me gelaten
Waarom doet alles dan toch zo zeer
En mag niets meer baten?

Alle problemen lijken opgelost
Maar mijn gevoelens raak ik niet kwijt
Ik raak er maar niet van verlost
Dit was toch voor altijd verledentijd?

De vreselijke emoties komen met horden
Ben ik depressief aan het worden?
Of misschien ben ik wel knetter gek
En klets ik gewoon uit mijn nek

Ik zou het nu echt niet meer weten
En antwoorden zal ik ook nooit krijgen
Het liefste zou ik dit allemaal gewoon vergeten
En er lekker over blijven zwijgen