Grillig als een kartelmes
Grillig als een kartelmes
Die snijdt in mijn toch al open wonden
Viezigheid vermengt zich met het bloed
Ik ben meer dood dan levend
Probeer te overleven
In deze ware hel
Al is me niet meer duidelijk waarom ik dat nog wil.....
Wat beweegt jou mij zo te snijden
Hoe kan je zoiets doen
Een ander zo verminken
Je regelt mijn leven
En bepaalt mijn dood
Ik lig nu te bloeden
Midden op je schoot
Dus kies nu maar
Wat je doen wil met mij
Wou je me laten sterven
Of geef je het leven
Terug aan mij???
Reacties op dit gedicht
| romano: | Zondag, september 25, 2005 01:56 |
| soww dan jij bent snel k zit op msn en kan het nu al niet meer bijbenen. vind het wel leuk trouwens hoor dat iemand interesse toont tis tenslotte wel een bepaald gevoel wat je opschrijft he. maare je lijkt me best hartelijk en daar hou ik wel van. maare wat probeer jij te berijken met je gedichten als ik zo brutaal mag zijn ? |
|
| hiljaa: | Zaterdag, september 24, 2005 13:18 |
| krachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| lommert: | Zaterdag, september 24, 2005 11:53 |
| goed neergezet..laat het fictie blijven liefs willem |
|
| psych: | Zaterdag, september 24, 2005 11:40 |
| heftig....toch goed neergezet | |
| L.Bert: | Zaterdag, september 24, 2005 00:42 |
| Overwin je angst. Jij bent de baas en kiest, niemand anders. Dus dan hoef je voor niets en niemand meer bang te zijn. | |
