Het is als een beekje
ik veeg het stof van vleugels door de jaren opgedaan
en leg de tijd in handen van het onbekende duister
vervreemden kan het mij niet , wat komen moet komt
en hoor al wakend in mijn dromen lief gefluister:
in jouw alsmaar waaieren van verleden zonder overmatig denken
zie ik deeltjes dwarrelen in schaduwen, maar ook in felle zonneschijn
als een beekje met steeds weer vers water
vreugde overstijgt ruimschoots alle zielenpijn
willem
| chocaatje: | Zaterdag, september 24, 2005 17:42 |
| Heel mooi gedaan.liefs mieke | |
| L.Bert: | Zaterdag, september 24, 2005 14:18 |
| Mooi gedicht...zonder overmatig denken..? Nee, altijd maat houden. | |
| psych: | Zaterdag, september 24, 2005 11:19 |
| ja...geweldig gr..elze |
|
| Lia : | Zaterdag, september 24, 2005 09:31 |
| het lijkt wel of je zinnen langer worden... mooi dicht.....knuf... Lia | |
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, september 24, 2005 09:21 |
| Mooike... Lies Annemieke |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, september 24, 2005 09:20 |
| heel goed neergezet liefs Dirk |
|
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2005 | ||
| Thema's: | ||