Ik voel
Ik voel jouw arm op mijn been
Ik voel jou aanwezigheid om mij heen
Ik voel jou lippen op de mijne
Een gevoel dat nooit meer zal verdwijnen
Ik voel dat ik als nog van je hou
En ik voel hoe ik me voelde toen je zei dat je
niet meer met me verder wou
Ik voel mijn vingers door jouw haren
Ik voel hoe gelukkig "wij"toen waren
Ik voel me leeg van binnen
En ik weet niet wat ik nu moet beginnen
Ik voel pijn
Het voelt of ik nooit meer gelukkig zal zijn
Ik voel dat ik een fout ben begaan
Ik weet het was verkeerd om met je mee naar boven te gaan
Ik kan niet geloven dat zo'n mooie avond zo verkeerd kan
aflopen
Zoiets had ik gewoon echt niet durven hopen
Ik voel jou aanwezigheid om mij heen
Ik voel jou lippen op de mijne
Een gevoel dat nooit meer zal verdwijnen
Ik voel dat ik als nog van je hou
En ik voel hoe ik me voelde toen je zei dat je
niet meer met me verder wou
Ik voel mijn vingers door jouw haren
Ik voel hoe gelukkig "wij"toen waren
Ik voel me leeg van binnen
En ik weet niet wat ik nu moet beginnen
Ik voel pijn
Het voelt of ik nooit meer gelukkig zal zijn
Ik voel dat ik een fout ben begaan
Ik weet het was verkeerd om met je mee naar boven te gaan
Ik kan niet geloven dat zo'n mooie avond zo verkeerd kan
aflopen
Zoiets had ik gewoon echt niet durven hopen
Reacties op dit gedicht
| daniel: | Dinsdag, december 12, 2000 01:52 |
| Het doet pijn om het te lezen ...... het leven is niet altijd maaneschijn .....maar achter de wolken schijnt dan toch de zon. ik weet wat je bedoelt !!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Romy | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||