de dijk
de dijk
we klommen de dijk op
bezaaid met schapenstront
het was dáárboven
dat jouw hand mij vond
het waaide een beetje
verward zijn mijn haren
en toch besloot ik daar
jou mijn liefde te verklaren
ik lachte naar jou
en jij lachte terug
het duurde maar even
wat gaat de tijd vlug
we doekelen even
dat voelt aangenaam
na de koffie
zijn we weer weggegaan
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Zondag, september 25, 2005 21:14 |
| Uhhhhh....wat is nu weer doekelen???? Groetjes, Rien. |
|
| Jan van Dord: | Zaterdag, september 24, 2005 20:39 |
| Heel mooi !! jan |
|
| Klaes: | Zaterdag, september 24, 2005 20:28 |
| in de stront doekelen nou nou Groet/klaes |
|
| m@rcel: | Zaterdag, september 24, 2005 18:07 |
| heel mooi Liefs m@rcel |
|
| psych: | Zaterdag, september 24, 2005 17:57 |
| maar nu vergeet je te vertellen dat hij je in de bloemenbak smeet om daarna te zeggen dat hij je eeuwig zal vergezellen Groetjes..de Burgemeester van Termunten |
|
| Lievelingetje45: | Zaterdag, september 24, 2005 17:51 |
| Weer zo prachtig! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2005 | ||
| Thema's: | ||