Nacht
In het hart van de nacht
keek de slaap me vragend aan.
zuchtend had ik mijn lijf
eerder neergelegd,
vroeg de rust me te omvatten.
In dromen denkend
verviel mijn brein
in oude zorgen.
Daar gleden handen
van mijn lichaam,
vonden angsten
weer gehoor.
De slaap keek roerloos toe
door het raam.
In de stilte van de nacht
zocht ik hopig de bevrijding
van wat daags mijn leven was.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, september 26, 2005 20:41 |
| blaas een mozaïek van allerfijnste tranen op je raam en schrijf mij daarin tot je liefste naam. hans |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, september 25, 2005 15:15 |
| heel mooi beschrijven met stijl neergezet liefs Dirk |
|
| Marjolein.: | Zondag, september 25, 2005 14:59 |
| Hier zit wat in, in dit gedicht. Ik weet niet goed hoe ik moet beschrijven wat. Het is niet het mooiste gedicht dat ik gelezen heb (ik ben eerlijk), maar toch heeft dit iets speciaals. Het loopt goed. Liefs, Marjo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elizaenzo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2005 | ||
| Thema's: | ||