Waar...
waar zinkt verdriet
in het lichaam neer
het heden leefbaar
maar het hart zo zeer
vaak levend in de nachten
waar het dagelijks krijgen
en verwachten
gaat bloeden als een niet geheelde wonde
als ik denk aan jullie
toen kussende monden
Reacties op dit gedicht
| mugje: | Maandag, september 26, 2005 08:25 |
| Mooi geschreven, raakt me erg diep XXX je mugje XXX |
|
| Niniki: | Zondag, september 25, 2005 22:58 |
| Weer zo maai verwoord, eigenlijk heel triest, hé? knuffie Nini |
|
| Lia : | Zondag, september 25, 2005 22:46 |
| kei mooi... knuf, Lia |
|
| Jan van Dord: | Zondag, september 25, 2005 21:14 |
| Mooi!! jan |
|
| m@rcel: | Zondag, september 25, 2005 20:27 |
| schitterend Annemieke Liefs m@rcel |
|
| Lia : | Zondag, september 25, 2005 19:19 |
| ja,...echt prachtig | |
| Nemesis: | Zondag, september 25, 2005 17:29 |
Leid me in vervoering. U schrijft zo mooi. Ik wenste hetzelfde te kunnen.. Wonderlijk, prachtig met alle synoniemen... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2005 | ||
| Thema's: | ||