Glimlach
Als iemand met een probleem zit
En diegene komt bij mij
Vind ik dat echt niet erg
Het maakt me zelfs een beetje blij
Omdat ik dan weer eens kan helpen
Er even voor iemand zijn
Gewoon een schouder bieden
En delen in de pijn
Maar zit ik zelf in de knoop
En zie ik totaal geen licht
Dan kan niemand mij helpen
En klap ik compleet dicht
Ik weet dat ik ooit een keer
Met iemand praten moet
Want zo kan het echt niet langer
En het doet me vast en zeker goed
Maar als het dan zo ver is
En ik met praten beginnen wil
Zie ik nog meer nadelen
En val alsnog stil
Dan zet ik snel mijn masker weer op
En hoop dat niemand het zag
Van binnen diep ongelukkig
Maar zij zien een glimlach
En diegene komt bij mij
Vind ik dat echt niet erg
Het maakt me zelfs een beetje blij
Omdat ik dan weer eens kan helpen
Er even voor iemand zijn
Gewoon een schouder bieden
En delen in de pijn
Maar zit ik zelf in de knoop
En zie ik totaal geen licht
Dan kan niemand mij helpen
En klap ik compleet dicht
Ik weet dat ik ooit een keer
Met iemand praten moet
Want zo kan het echt niet langer
En het doet me vast en zeker goed
Maar als het dan zo ver is
En ik met praten beginnen wil
Zie ik nog meer nadelen
En val alsnog stil
Dan zet ik snel mijn masker weer op
En hoop dat niemand het zag
Van binnen diep ongelukkig
Maar zij zien een glimlach
Reacties op dit gedicht
| bry.: | Maandag, juli 17, 2000 22:59 |
| nog ffiez wat er bij zetten. ik vin ut egt prachtig dit gedicht. heb hem zelfs al gekopieeerd op floppy. zodat ik hem altijd kan na lezen. bedankt voor dit gedicht patricia. | |
| bryan van otterlo: | Maandag, juli 17, 2000 22:45 |
| perfect gedicht. je word alleen heel vriendelijk bedankt. zat al te janken.(17-07-00. 22:43.) maar nu nog lekker een beetje meer. maar dat iz niet jouw schuld heur. groetjuhzzzzzz bry. |
|
| CrazyDolder: | Maandag, juli 17, 2000 22:32 |
| Ja, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen hierop ik weet alleen maar dat het gewoon de waarheid is. En ik denk zelf dat dit gedicht het begin is van het goede pad en ik denk/hoop dat het je wel lukt En André, ik sluit me er gewoon voor 101% bij aan |
|
| Andre van Bel: | Zondag, juli 16, 2000 23:15 |
| Een prachtig gedicht! Ik begrijp precies wat je bedoelt. Altijd ben je zelf een schouder voor anderen, je zorgt dat anderen hun gevoelens uitten. Echter, komt er een tijd dat je zelf in de problemen komt, dan kun je je niet open stellen. Gelukkig geeft het altijd wel voldoening als je te weten komt dat mensen wat aan je hebben. Dat is onze beloning! | |
| moniqueje: | Vrijdag, juli 14, 2000 00:03 |
| Dit is een prachtig gedicht. Ik begrijp het ook zo verschrikkelijk goed. Ik kan je alleen maar aanraden om toch te praten. Ik zal naar je luisteren. En je een troostende schouder bieden. Ik zal je geen raad geven, alleen luisteren. Dan vind je oplossing vanzelf. SUCCES!! | |
| Eila-Kristina: | Donderdag, juli 13, 2000 13:24 |
| ik vind dit een heel erg goed gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: patricia | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||