Als de wind de bladeren laat fluisteren
ritselt de herinnering zacht in mijn hart
soms hoor ik zelfs nog je stem
fluisterend spreken vanuit je ogen
geloken terwijl je mond mijn huid streelde
en ik immer kreunde ten antwoordEen steek van verlangen kriebelt
zacht in mijn onderbuik en ik voel
jouw vingers weer mijn huid beroeren
met oneindige tederheid die mij
haast pijn deed van ongeduld
om een te zijn met jouAantrekkingskracht zo groot dat
wij eenzaam waren met elkaar
het daglicht niet verdragen konden
daar de zon onze ogen liet samenknijpen
en wij in onszelf moesten kijken maar
slechts leegte vonden in onze harten
Rien de Heer: | Maandag, september 26, 2005 16:54 |
Prachtig geschreven gedicht in een jou typerende stijl..... Groetjes, Rien. |
|
m@rcel: | Maandag, september 26, 2005 15:30 |
prachtig geschreven stilmakend mooi Knuff/liefs m@rcel |
|
Mathilde: | Maandag, september 26, 2005 14:24 |
droef maar kippenvel... prachtig weer! kus, mathilde |
|
hiljaa: | Maandag, september 26, 2005 10:47 |
mooi om te lezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
L.Bert: | Maandag, september 26, 2005 09:44 |
Jouw gedicht, jouw gevoel zo heerlijk. maar verledentijd. | |
psych: | Maandag, september 26, 2005 09:40 |
een plaatje van een gedicht weer,,,fantastisch...k lees je o zo graag liefs..elze |
|
semara: | Maandag, september 26, 2005 08:53 |
hier wordt ik een beetje verdrietig van zonde dat sommige dingen zo moeten lopen. Een gedicht met effect!! knuffie liefs semara |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
Thema's: |