gesloten afdeling
shok
overweldigend
1000 opreizende vragen
zonder antwoorden
schuifelende voetjes
tierende, huilende mensen
zonder woorden
enkel hun gezicht
verteld je nog iets
net wezentjes
die nooit hun taal verworven hebben
mijn eerste dag
op een gesloten afdeling
tranen wellen steeds in me op
een krop zet zich vast in mijn keel
maar toch
ik moet erdoor
ik moet dit kunnen aanschouwen
anders
heb ik nooit kans op een job
is dit niet schrijnend?
overweldigend
1000 opreizende vragen
zonder antwoorden
schuifelende voetjes
tierende, huilende mensen
zonder woorden
enkel hun gezicht
verteld je nog iets
net wezentjes
die nooit hun taal verworven hebben
mijn eerste dag
op een gesloten afdeling
tranen wellen steeds in me op
een krop zet zich vast in mijn keel
maar toch
ik moet erdoor
ik moet dit kunnen aanschouwen
anders
heb ik nooit kans op een job
is dit niet schrijnend?
Reacties op dit gedicht
| cReAsi: | Dinsdag, september 27, 2005 19:49 |
| je zal er echt aan wennen maar in he begin is het inderdaad moeilijk , je laat je erniet door gaan , groetjes eveline... |
|
| Hans Winter: | Maandag, september 26, 2005 22:22 |
| ga gewoon zo hier en daar naast hen zitten, dan zie je wat ze zien, maak een praatje, groet hen, zelfs als het niet hoeft, dan worden zij je vertrouwder dan in je aanschouwen, lotgenoten worden soms ook bondgenoten, gevangenen voelen zich daar ook wel vrij van hun dwang, er hoeft een heleboel niet, af en toe is het er gemoedelijk. als hun lijden je schrijnt, ben je met hen op je plek. groetje, hans |
|
| ~black angel~: | Maandag, september 26, 2005 20:03 |
| heb zelf vaak genoeg op een gesloten afdeling gezeten, alleen dan als patient. maar dit is me nooit opgevallen, vond het altijd wel meevallen. ach misschien komt het wel omdat ik zelf zo gek ben als een deur. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: leignon | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
| Thema's: | ||