geen weg terug
Half zeven de wekker,
maar zes uur al gedoucht en wel benee.
Geen trek in brood of wat dan ook,
neem wel een extra sneetje mee.
Om half acht in de auto,
op weg naar een nieuw begin.
De handen klam, de mond is droog,
kleine zweetdruppeltjes op de kin.
Precies op tijd gearriveerd,
er is geen weg terug.
Je weet dat je het kunt, maar
toch voel je de ogen in de rug.
Willemijn
Reacties op dit gedicht
| huggie: | Maandag, oktober 31, 2005 18:04 |
| euh het dialect is een beetje van overal zie je hih heb overal gewoond he |
|
| Willemijn V.: | Dinsdag, september 27, 2005 21:31 |
| Het is meegevallen, ging eigenlijk erg goed. Zo zie je maar... Willemijn |
|
| Renate-td-: | Dinsdag, september 27, 2005 00:57 |
| Spannend.. Is het meegevallen? Liefs, Renate |
|
| m@rcel: | Maandag, september 26, 2005 23:30 |
| De onzekerheid van een nieuwe start, heel herkenbaar geschreven. Iedereen die naar je kijkt denk je,, Heel mooi geschreven Veel succes Liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willemijn V. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2005 | ||
| Thema's: | ||