Slag

Ik voel me slap,
verzet geen stap.
Nog jaren kan het duren,
heb "tijd" zat, om gedichten te sturen.

Want wie wacht nou op iemand die zich slap voelt?
opbeurende woorden, het is lief bedoeld.
Geen steun van pa en ma,
die heb je echt het hardste nodig ga maar na.
Voorlopig kan ik niet blij zijn,
Komende jaren is in leven zijn niet fijn.
Kuur na kuur, is mijn toekomst,
en die bijwerkingen is het stomst.

Mooi haar, foetsie weg,
misselijk zijn, overgeven, wat een pech.
Dat hoort allemaal zo, ik wist ervan,
maar 1 ding is zeker dit jaren volhouden, is wat ik niet kan.

Het liefst ben ik in mijn uppie,
net als een klein visje, zo'n guppie.
Vrij zwemmend in een kom,
waarom zijn chemokuren toch zo akelig en stom.