Wanneer ik naar dit lege vlak kijk...
Waar straks weer een gedicht in staat,
Kan ik niet bedenken...
Waarover ik hem zal schrijven...
Welk gevoel zal ik dit gedicht schenken...
Wanneer er zo veel dingen gebeuren in je leven...
Breekt dat soms een beetje op...
Momenten waarbij ik vrolijk zou moeten zijn,
Maar verdrietig ben...
Momenten wanneer ik het niet meer weet...
Wanneer het lijkt alsof ik mezelf niet meer ken...
Doordat ik verliefd ben ik kan ik lachen...
Doordat ik iemand mis kan ik huilen...
Ik kan zo veel doen,
Maar ik weet niet wat ik het liefste zou willen...
Kiezen voor de mooie kant van het leven...
Of die verdrietige gevoelens toch de aandacht geven...
Tussen geluk of verdriet kan ik niet kiezen...
En ik weet ook niet of ik dat ooit zal kunnen...
Heeft iemand dat al wel eens gevoeld...
Alsof je iets wil, maar het niet lukt...
Wat je ook probeert...
Dat het net is of er iemand zich tegen je keert...
Doordat ik toch begonnen ben aan het schrijven van deze letters op dit lege vlak...
Begint er al weer een stukje te komen...
Tussen het kiezen van geluk of verdriet...
Omdat ik het nu even heb kunnen vertellen...
De dingen van me af heb kunnen zetten...
Even alleen op mezelf letten...
*Eerst een leeg vlak, nu een leven...*