Schop me alstjeblieft
Schop me alstjeblieft
Zwart en grijs, geen stipje wit
rotsig met holle gaten
een obstakel op het pad
waar men zijn voet aan stoot
Schop me alstjeblieft
voelen doe ik toch niet
koud en hard en in de weg
ván de weg daar moet ik heen
Waar de afgrond lokt en roept
het lege niets
wil mij ontvangen
zelf daar komen kan ik niet
dus schop me alstjeblieft
Zwart en grijs, geen stipje wit
rotsig met holle gaten
een obstakel op het pad
waar men zijn voet aan stoot
Schop me alstjeblieft
voelen doe ik toch niet
koud en hard en in de weg
ván de weg daar moet ik heen
Waar de afgrond lokt en roept
het lege niets
wil mij ontvangen
zelf daar komen kan ik niet
dus schop me alstjeblieft
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Maandag, oktober 01, 2001 13:49 |
| Wil je voelen dat je nog leeft? Vraag niet om een doodsschop. Arme Danielle, je gevoelens wisselen vlugger dan je lot. |
|
| Daniëlle: | Zondag, september 30, 2001 16:08 |
| Dank je Door, dat doet me goed. Maar soms lijkt alles zo zwart, dat dit de enige oplossing lijkt. Op dit moment gaat het goed gelukkig. | |
| Huting: | Zondag, september 30, 2001 12:54 |
| SORRY DAAN, MAAR IK WIL JE WEL EEN HANDJE GEVEN, PAK HEM a.u.b Liefs Doortje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Daniëlle | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2001 | ||
| Thema's: | ||