Mijn tranen
Mijn tranen, ze hebben je nooit bedrogen.
Mijn tranen, met al mijn dromen nu vervlogen.
Mijn tranen, stromen nog steeds in mijn hart.
Mijn tranen, eerst van geluk, nu van onmetelijke smart.
Mijn tranen, ze vertelden je mijn verhaal.
Mijn tranen, helaas spreek jij niet die taal.
Mijn tranen, altijd zo puur en oprecht.
Mijn tranen, altijd was het een verloren gevecht.
Mijn tranen, ze stromen alleen nog van binnen.
Mijn tranen, kan er nog steeds niet van winnen.
Mijn tranen, met al mijn dromen nu vervlogen.
Mijn tranen, stromen nog steeds in mijn hart.
Mijn tranen, eerst van geluk, nu van onmetelijke smart.
Mijn tranen, ze vertelden je mijn verhaal.
Mijn tranen, helaas spreek jij niet die taal.
Mijn tranen, altijd zo puur en oprecht.
Mijn tranen, altijd was het een verloren gevecht.
Mijn tranen, ze stromen alleen nog van binnen.
Mijn tranen, kan er nog steeds niet van winnen.
Reacties op dit gedicht
| remie: | Dinsdag, september 27, 2005 12:26 |
| soms is het goed je tranen te laten gaan, maar je moet ook de zon in je leven weer zien, er is altijd wel weer een lichtpuntje....liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2005 | ||
| Thema's: | ||