Zo Bang!
Zo bang!
Je roept maar
dat je zo bang bent.
Maar waar voor toch ,mama?
Je houdt mijn hand
zo stevig vast
je strijd is
toch zo zwaar.
Ik leg een washandje
op je voorhoofd
en zeg je;
Wees niet bang!
Je roept ,
je trilt en ik weet
lieverd,
dit heb je niet gewildt.
Maar wat zijn wij?
Wat hebben we eigenlijk
te zeggen?
Het enige is;
Ik ben er voor je,
en je erbij neer te leggen.
Maar dat kan je niet.
Mama ,wees niet bang..
het doet me zo verdriet.
En eigenlijk ,
ben ik ook wel blij..
want dat
mama..
weet je niet.
Je droomt ,
,je bent zover weg,
maar ik ben er voor jou
wat ik zachtjes
in jouw oren zeg.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Dinsdag, september 27, 2005 19:34 |
| Prachtig verwoord Jaqueline. Ik wens jullie heel, heel veel sterkte. Knuffel en liefs, Will |
|
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, september 27, 2005 19:22 |
| Lieve Jaqueline, heb lang niets van je gelezen...Dit gedicht geeft me kippevel... Zo intens sprekend en herkenbaar... Liefs en sterkte meis Jannie |
|
| Lia : | Dinsdag, september 27, 2005 18:24 |
| knuffie..en sterkte.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2005 | ||
| Thema's: | ||