Inkerig
Vandaag hield mijn leven zich binnen hoofden stil.
Armen vol woorden liepen langs de holle muren,
verschoonden oude lucht met stroken kant en wit
en zetten luchtig de poorten open naar de wind
om stromen in mijn hoofd naar de wolken te sturen.
Zuigend hielden mijn lippen nieuwe zinnen in,
ze vormden vrachten zware bolletjes op mijn tong
gleden trillend langs mijn kin naar de koude grond
om stuiterend op te veren naar de groene daken en
daar zachtjes te mengen met dat wat nooit begon.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, september 28, 2005 22:42 |
| vormt de buitenwereld je binnenzijde, of zal juist die de blauwdruk dragen van de dingen die je wilt gaan wagen, te beginnen zal vragen waar ze nog niet zijn. hans |
|
| scientist: | Woensdag, september 28, 2005 17:28 |
| Ik snap er eerlijk gezegd geen bal van, maar het klinkt zo mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: elizaenzo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2005 | ||
| Thema's: | ||