sneeuw
Mijn voetstappen kraken in de sneeuw
verder is alles donker en zo stil
in de verte hoor ik een harde schreeuw
het komt uit mijn mond, die ijzige gil
Val neer op de harde en koude aarde
tranen bevriezen op mijn wangen
niets heeft voor mij nog enige waarde
werd door waanzin gevangen
Zag geen verschil tussen het goede en slechte
vond nergens de nodige kracht
om nog op te staan en te vechten
bleef liggen in de donkere nacht
Het werd licht en vogels begonnen te fluiten
verward en geschrokken keek ik om me heen
koud,ik was dus nog steeds buiten
en was moederziel alleen
Het was stil en helemaal verlaten
ik kon slechts hopend wachten
wilde met rust worden gelaten
alleen zijn met mijn gedachten
verder is alles donker en zo stil
in de verte hoor ik een harde schreeuw
het komt uit mijn mond, die ijzige gil
Val neer op de harde en koude aarde
tranen bevriezen op mijn wangen
niets heeft voor mij nog enige waarde
werd door waanzin gevangen
Zag geen verschil tussen het goede en slechte
vond nergens de nodige kracht
om nog op te staan en te vechten
bleef liggen in de donkere nacht
Het werd licht en vogels begonnen te fluiten
verward en geschrokken keek ik om me heen
koud,ik was dus nog steeds buiten
en was moederziel alleen
Het was stil en helemaal verlaten
ik kon slechts hopend wachten
wilde met rust worden gelaten
alleen zijn met mijn gedachten
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Zondag, september 30, 2001 19:10 |
| prachtig gedicht, kreeg de tranen in m'n ogen... Maar bedenk, zolang er hoop is, is er leven (omhet eens even om te draaien) Sterkte. |
|
| dotje: | Zondag, september 30, 2001 18:18 |
| heel heel mooi beschreven ik hoop dat je alleen hebt kunnen zijn met je gedachten liefs dotje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: suzan B | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2001 | ||
| Thema's: | ||