ik weet wel dat het leven niet bestaan kon
uit alleen mmar maneschijn
maar nee,ik wist niet
dat het donker zo eenzaam oneindig
en zwaar kon zijn
zo boordevol met wijfels
vragen onzekerheid
en zo vervuld van pijn

klinkt gek uit mijn mond
maar angst intense pijn
moet er overal een verklaring voor zijn
ik voel mij als een kind
dat letterlijk verdwaalde
in het bos en daar was het pik en pik donker
verloren klein en kwetsbaar
nog steeds denk ik dan

en dan is daar
die mens die vriend
die zo eenvoudig tot mij zegt

als jij je hand
nu eens heel simpel
vol vertrouwen in de mijne legt
dan gaan we samen door
dit stukje donker heen
nee heb geen angst
ik hou je vast
en ik beloof je
ik blijf naast je
je bent niet alleen


..