GS- Maansvervaging
Maansvervaging
De maan verloor haar schijnsel
en de zon leek te vergrijzen
bij het zien van jouw licht
- waarmee je zelfs mij verblinde–
Ik nam jouw ziel mee in de nacht
en liet haar dansen op papier
waar het inkt bleef vloeien
- zij creëerde mijn woorden –
Maar nu jij bent verdwenen
blijft het papier onbeschreven
de nachten koud en eenzaam
- ik ben achtergebleven –
”Je reikte nog jouw hand
maar ik was te blind om te zien”
…
Rachel
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Donderdag, september 29, 2005 23:03 |
| invalshoek, heel oke, en zelfs heel orgineel maar op sommige stukken bijt ik en mijn lezersoog zich poetisch stuk, slecht, krom en tandenknarsend nederlands, ook al let de jury er niet op, mij stoort het in hoge mate (*knipoog* godddank ik ben de jury niet!) | |
| Marjolein.: | Donderdag, september 29, 2005 19:08 |
| Mooi! Wanneer niet? Liefs, Marjo. |
|
| Deep Wishmaster: | Donderdag, september 29, 2005 18:55 |
| heel mooi prachtig neergezet :) liefs sDW |
|
| Fortune: | Donderdag, september 29, 2005 18:25 |
| mooi gedichtje hoor! Succes vandaag! liefs, Samantha |
|
| Innerchild: | Donderdag, september 29, 2005 18:10 |
| Maar allez Rachel ! ... had dan toch een brilleke opgezet ! Nee hoor, alle gekheid op een stokje ... dit is een mooi werkje ... 'k wens je succes ! Doei / Inner |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2005 | ||
| Thema's: | ||