het kleine meisje...

ze is zo alleen
en zo verdrietig
ze heeft zo'n pijn
en voelt zich zo nietig

maar niet langer wil ze verdwijnen
en in alle rotzooi wegkwijnen
ze wil er zijn
samen met alle rotzooi en pijn

maar ik...
ik ben zo bang
voor wat ze voelt
ze zit zo in het gedrang

en dat alles maakt me zo wanhopig
ja echt bang
slecht moet ik dan voor mezelf zijn
super groot is dan die drang

bang voor het verleden
voor wat het kleine meisje heeft geleden
bang voor alle pijn
ze was nog maar zo klein

misschien zou ik haar moeten troosten
geven wat ze nooit heeft gekregen
haar geruststellen en zeggen
dat ze er nu wel mag zijn en leven

maar toch
toch wil "ik" haar het liefst vergeten
haar wegduwen in een hoekje
haar grote ellende niet weten

want het maakt me echt zo bang
al is het nu alleen soms nog maar met voelen
het voelt zo walgelijk ellendig
wat kan ze daar toch mee bedoelen

en toch...
ook wil ik haar begrijpen
haar grote verdriet verstaan
haar met warmte omringen
en samen verder gaan

het kleine meisje
ze voelt zich zo alleen
en "ik" waar moet ik heen
het is een eindeloos gevecht
maar eens mogen we samen verder
dat hoop ik echt!!

04-06-2005