Kijk eens mama.
Kijk eens mama,
ik sta op eigen benen.
Ik hoef geen kracht meer,
van jou te lenen.
Kijk eens mama,
hoe ik ben gegroeid.
Ik hoef jou niet meer,
je hebt je nu genoeg,
met mij bemoeid.
Kijk eens mama,
naar mijn zelfstandigheid.
Maar mag ik af en toe,
nog even genieten,
van jouw geborgenheid?
Kijk eens mama,
ik kan het wel.
Maar als ik je nodig heb,
trek ik aan de bel.
Reacties op dit gedicht
| I, Lucifer: | Zondag, oktober 02, 2005 19:36 |
| Mooi verwoord. schitterend. kennen we allemaal wel, denk ik liefs, Luc. |
|
| FireFly: | Vrijdag, september 30, 2005 20:36 |
| Doet me pijn dat er fictie bovenstaat.. Wou dat het echt zo was meid.. Make it happen.. |
|
| L.Bert: | Vrijdag, september 30, 2005 19:00 |
| You are killing me Angel! Dit is een subliem gedicht, zowel als poëzie als inhoud. Geef het aan jouw moeder, zij zal jou ook nodig hebben, zo'n kanjer van een dochter. | |
| poky: | Vrijdag, september 30, 2005 07:37 |
| het opgroeien en toch nog geborgen willen zijn,zo gaat dat,heel mooi neergezet,poky | |
Over dit gedicht
| Auteur: KillingAngel |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2005 | ||
| Thema's: | ||