Klein Duimpje

de kruimels heeft ze opgegeten
haar honger won het van de weg
"heim im Leib" als een gedachte
die het gevoel soms juist vertalen kan

ik durf niet te zeggen dat ik van haar houd
ik ken mijn eigen zwakten
haar navelrond en zielsgedachten
op zeven mijlen ver

wangenbreed de lip gespannen
een glinstering in het vizier
met vlugge pas - een kleine gave
haar aangezicht dat in de wolken schrijft

ik durf niet te zeggen dat ik van haar houd
ik ken mijn eigen zwakten
haar navelrond en zielsgedachten
op zeven mijlen ver

ik zou willen rennen
maar ik ben haar niet
ik kruip door het stof
op mijn laatste krachten

ik hef mijn han

Geschreven door

Corniel Nobel

Reacties op dit gedicht

Corniel Nobel vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

:	Dinsdag, november 06, 2001 13:59
ik bedoelde eigenlijk dat ik jou kritiek bij lin onterecht vond en dat je eerst naar je eigen gedichten moet kijken voor je over die van andere praat. mensen kunnen jou gedichten misschien ook niet of wel waarderen. dat bedoelde ik, en als mijn gedichten zo slecht zijn waarom vind bijna iedereen ze zo mooi, en komen ze vanaf januari elke week bij ons in de krant? al staan er hier van jou ook wel wat mooie gedichten op, ik denk eerder aan een generatie kloof xaviera

xaviera:	Zaterdag, november 03, 2001 22:42
nee jou gedichten zijn top, waar slaat die reactie bij lin op, dat is een goed gedicht. gaat over de realiteit. dus je reactie slaat nergens op

Over dit gedicht

Auteur: Corniel Nobel
Gecontroleerd door: simpel
Gepubliceerd op: 01 januari 1970
Thema's: [Verwarring] [Onzekerheid] [Verandering]