Meanderen

Meanderen

Stroom stroom maar stroom
ik wil het takje zijn
dat met je meedrijft
soms haken blijft

Stroom stroom maar stroom
mag ik zo af en toe
de rots zijn
die niet wijken wil

Stroom stroom maar stroom
laat me water zijn

gedreven door de wind

stilstaand
spiegelend zonnekind
proevend van de dood

in nood
de bermen zien met sterke bomen
de treurwilg en de eik

in bewegen
de vissen spartelende vlinders
in mijn buik

in wezen
uitdeinen maar water blijvend
en stromend zijn

Stroom stroom maar stroom
ik in jou en jij in mij

Erna

Geschreven door

Erna Muermans

Reacties op dit gedicht

Erna Muermans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Gracia Groen:	Zondag, oktober 02, 2005 20:00
Even met je meegedreven... Liefs, Chris

vulcana:	Zaterdag, oktober 01, 2005 20:31
Dit is Mwa!! Mooi!!! xxx

-Black-Tears-:	Zaterdag, oktober 01, 2005 14:02
Schitterend! Je woordenspeling is echt heel knap! xxx

MayadeBij*:	Zaterdag, oktober 01, 2005 13:19
Heerlijk :)

Over dit gedicht

Auteur: Erna Muermans
Gecontroleerd door: 260580
Gepubliceerd op: 01 oktober 2005
Thema's: [Delen]