Onoverwonnen verdriet
Onoverwonnen Verdriet (duo met marjolein)
met zwart doorlopen ogen
staart ze in de verte
zoekend naar een toekomst
die nooit meer zal bestaan
het heden blijft achtervolgen
wat haar verleden is gebleken
een opengekrast verhaal
vol bedrog en weemoed
haar tranen breken los
het mes ligt in haar handen
reikend naar een nieuwe wereld
opent zich haar hart
ze struikelde over vroeger
leefde in duister geschets
maar is ontwaakt, tot slot
nu leeft ze, uiteindelijk getroost
opdat 't verdriet nimmer overwinne
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Zaterdag, oktober 01, 2005 18:54 |
| Wel dames, dat hebben jullie netjes gedaan ... echt mooi, hoor ! Inner |
|
| Marjolein.: | Zaterdag, oktober 01, 2005 18:52 |
| Het was mij ook een waar genoegen. Liefs, Marjo. 'En 't verdriet zal nimmer overwinnen.' ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lianne van Kesteren |  
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||