Spreek
Zijn beeld greep naar haar ogen
zoals zij daar liep, verzonken in haar pas
daar zag zij het beeld
van een liefde, die geen liefde was
Hij zag haar ook, maar zijn ogen niet
weeral verzonken, in een staren
hopende dat zij
zijn mysterie zou ontrafelen
Haar ziel schreeuwde het uit
geketend in een zwijgen
ging daar ook haar stem teloor
Zijn ogen keken op, zijn mond wat open
hij overdacht nog eens zijn woorden
maar zij was er al vandoor
Zij was zijn vriendin..
zoals zij daar liep, verzonken in haar pas
daar zag zij het beeld
van een liefde, die geen liefde was
Hij zag haar ook, maar zijn ogen niet
weeral verzonken, in een staren
hopende dat zij
zijn mysterie zou ontrafelen
Haar ziel schreeuwde het uit
geketend in een zwijgen
ging daar ook haar stem teloor
Zijn ogen keken op, zijn mond wat open
hij overdacht nog eens zijn woorden
maar zij was er al vandoor
Zij was zijn vriendin..
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 02, 2005 11:04 |
| Treffend dit. Voelbaar ook. Liefs, sunset |
|
| Het Gejefte: | Zondag, oktober 02, 2005 10:22 |
| vind ik mooi...heel duidelijk verwoord, want het moeten lang niet lange moeilijk, maar mooi klinkende woorden. goeie zondag nog |
|
| Klaes: | Zondag, oktober 02, 2005 04:29 |
| intens mooi verwoord Groet/Klaes |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, oktober 02, 2005 00:23 |
| mooi groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nit1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||