Lieve Papa
de eerste verjaardag hier
zo'n dubbel gevoel
de verjaardag van moniek
en dan die lege stoel
ik zie er zo tegenop
zie nu al mama's verdriet
al doen we nog ons best vandaag
voor het eerst ben jij er niet
zul je een beetje bij ons zijn
ons een beetje kracht geven
lieve papa ik mis je zo
waarom mocht jij niet verder leven
Rian 2-10-2005
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Woensdag, oktober 05, 2005 00:39 |
| een big hug........... Knuffie Nini |
|
| m@rcel: | Zondag, oktober 02, 2005 13:25 |
| stilmakend... Liefs m@rcel |
|
| hiljaa: | Zondag, oktober 02, 2005 12:59 |
| waarom is ook mijn vraag met tranen in mijn ogen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Zondag, oktober 02, 2005 11:55 |
| Voelbaar droef. Maar als het je een weinig kan troosten. Ook al is hij er niet lijfelijk, aanwezig is hij toch. Zeker weten. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| psych: | Zondag, oktober 02, 2005 01:40 |
| ja lieverd waarom,, ik wens je veel sterkte,, een knuffel van mij liefs,,elze |
|
| H.J.: | Zondag, oktober 02, 2005 01:38 |
| Sterkte Riann Sommige dagen blijven moeilijk. liefs H.J. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||