verloren
verloren
er ligt een ring op straat
als een herinnering, klein
die nu niet meer leven zal
waar is de hand die hem droeg
de smeder van dit hulploos ding
nu zo verlaten op de stille straat
het zilver vlechtwerk sierlijk rank
verliest nu zijn stille schone glans
het smaragdje, eens zo fel helgroen
geeft nu zijn recht tot leven op
en de ring zal gewoon verdwijnen
net als de herinnering aan haar
die dat zelf ook immers deed
er ligt een ring op straat
als een herinnering, klein
die nu niet meer leven zal
waar is de hand die hem droeg
de smeder van dit hulploos ding
nu zo verlaten op de stille straat
het zilver vlechtwerk sierlijk rank
verliest nu zijn stille schone glans
het smaragdje, eens zo fel helgroen
geeft nu zijn recht tot leven op
en de ring zal gewoon verdwijnen
net als de herinnering aan haar
die dat zelf ook immers deed
Reacties op dit gedicht
| Niekie: | Zondag, oktober 02, 2005 14:06 |
| de herinnering aan de ring of aan de persoon die hem droeg zal misschien vergeten.. maar jou vergeet ik nooit! en blijf me daar nog maar heel lang persoonlijk aan herinneren;) mooi gedicht! Liefs, |
|
| sunset: | Zondag, oktober 02, 2005 12:48 |
| Invoelend treffend verwoord. Liefs, sunset |
|
| Marjolein.: | Zondag, oktober 02, 2005 11:06 |
| Fictief..laat dat zo blijven. Liefs, Marjo. |
|
| migorui: | Zondag, oktober 02, 2005 11:04 |
| ik hoop dat dit echt fictie is en dat het dan niet gaat waar ik denk dat het over gaat |
|
Over dit gedicht
| Auteur: darkened_star | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||