Doof
De stilte
Is net zo hard als een schreeuw
In een ruimte welke maar niet eindigt
Ik luister naar haar
En word doof van verdriet
hij, hij kent mij niet
Ik mis de moed en de kracht
Welke wel in een relatie worden verwacht
Ik moet hem vertellen hoe het zit
Hoe het zit met de regen en de wind
Voor hem voelt het alsof hij wordt omgeblazen
Maar de waarheid zou hem misschien verbazen
Is het dan nu voorbij ?
Ik vraag het aan de stilte
Roep het door de schreeuw heen
Maar ik hoor alleen een echo
...................
Zou ook hij
Doof zijn geworden?
Reacties op dit gedicht
| carrier: | Zondag, oktober 02, 2005 21:11 |
| zeg het hem gewoon. | |
| carrier: | Zondag, oktober 02, 2005 21:11 |
| sorry verkeerde gedicht | |
| Gracia Groen: | Zondag, oktober 02, 2005 19:55 |
| Ja, dan wordt het tijd om te spreken... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Diafragma | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||