je zei het was fijn :(
Begroet me, praat tegen mij.
Ik wil het niet,
Nee het is nog niet voorbij.
Je zei dat het vertrouwd voelde,
je zei het was fijn.
Ik snap niet wat je anders met je woorden bedoelde,
waarom kan je nu niet meer bij me zijn..
Praat tegen mij kijk mij aan.
Hou me vast luister naar mijn woorden.
Nee laat mij nu niet staan.
Dacht dat het voor ons beide voelde alsof we bij elkaar hoorden.
De woorden die door jou zijn gesproken.
De beelden in mijn hoofd.
Ze blijven maar spoken,
Ik kan niet meer denken ze hebben mij verdoofd.
Ik wil bij je zijn,
de enige die ik nodig heb ben jij.
Nu zoveel pijn.
Was alles dan gelogen wat je zei.
Bij jou voelde ik warmte, troost vond ik bij jou.
Zo ineens in vaagheid door jou achtergelaten.
Gvd praat tegen mij schreeuw tegen mij,
zeg me waarom jij mij niet meer wou
Reacties op dit gedicht
| SieJn: | Maandag, oktober 03, 2005 18:09 |
| Heel mOoi,, :O Sterkte dr meeJ knuF SieJn |
|
| Georgina: | Zondag, oktober 02, 2005 23:12 |
| Zeer herkenbaar. Zit in het zelfde schuitje. Waarom kunnen ze niet praten, schreeuwen, huilen of wat dan ook?! x Georgina. |
|
| m@rcel: | Zondag, oktober 02, 2005 23:08 |
| heel mooi verwoordt, en duidelijk denk..... Knuff/liefs m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||