ik was dat kleine meisje..
Soms zou ik zo hard willen huilen,
Me gewoon in jou armen willen kunnen verschuilen..
Soms word het me gewoon allemaal even te veel,
Gewoon alles even, in z’n geheel..
Want ik ben niet meer dat kleine meisje,
Dat nog leeft in haar paradijsje..
Hoe graag ik dat ook wel weer zou willen,
Het heeft geen zin om mijn tijd eraan te gaan verspillen..
Proberen te zijn wie ik niet ben,
Zijn zoals ik mezelf niet ken..
Ik ben begonnen met groeien,
En moet me niet meer met jou leven willen bemoeien!
Het is nu ongeveer over en klaar,
Op zich was dat ook nogal voorspelbaar..
Nu ben je weer opnieuw verliefd,
En zijn mijn gedachtes weer opnieuw vertieft..
Over waarom ik niet genoeg was,
En over alles waar ik nu nog om zou moeten geven..
Wat er nog allemaal valt te beleven..
Want nu ik jou verliefd zie,
Vraag ik me af..
Was je nou ook een beetje verliefd op mij?
Of was dat alles een leugen..
Zoals je al eerder zei?
Ik wil het zo graag uit je mond trekken..
Om het gewoon voor mezelf te weten..
Waarom je mij vroeg..
Bij jou te komen..
Te zoenen..
En daarna met zoveel gedachtes in mijn hoofd te zitten..
Want ik wil dit allemaal niet!
Waarom vroeg je me te komen?
Dat was namelijk iets waar ik alleen maar van kon dromen!
Die droom kwam uit..
Maar nu leef ik niet meer in die wereld van dromen..
Nu weet ik toch dat dromen niet uitkomen!
Toen was ik nog zo’n klein meisje..
Dat geloofde in die dromen..
Die ooit toch wel eens uit zouden kunnen komen?
Me gewoon in jou armen willen kunnen verschuilen..
Soms word het me gewoon allemaal even te veel,
Gewoon alles even, in z’n geheel..
Want ik ben niet meer dat kleine meisje,
Dat nog leeft in haar paradijsje..
Hoe graag ik dat ook wel weer zou willen,
Het heeft geen zin om mijn tijd eraan te gaan verspillen..
Proberen te zijn wie ik niet ben,
Zijn zoals ik mezelf niet ken..
Ik ben begonnen met groeien,
En moet me niet meer met jou leven willen bemoeien!
Het is nu ongeveer over en klaar,
Op zich was dat ook nogal voorspelbaar..
Nu ben je weer opnieuw verliefd,
En zijn mijn gedachtes weer opnieuw vertieft..
Over waarom ik niet genoeg was,
En over alles waar ik nu nog om zou moeten geven..
Wat er nog allemaal valt te beleven..
Want nu ik jou verliefd zie,
Vraag ik me af..
Was je nou ook een beetje verliefd op mij?
Of was dat alles een leugen..
Zoals je al eerder zei?
Ik wil het zo graag uit je mond trekken..
Om het gewoon voor mezelf te weten..
Waarom je mij vroeg..
Bij jou te komen..
Te zoenen..
En daarna met zoveel gedachtes in mijn hoofd te zitten..
Want ik wil dit allemaal niet!
Waarom vroeg je me te komen?
Dat was namelijk iets waar ik alleen maar van kon dromen!
Die droom kwam uit..
Maar nu leef ik niet meer in die wereld van dromen..
Nu weet ik toch dat dromen niet uitkomen!
Toen was ik nog zo’n klein meisje..
Dat geloofde in die dromen..
Die ooit toch wel eens uit zouden kunnen komen?
Reacties op dit gedicht
| skywise: | Zaterdag, januari 21, 2006 14:25 |
| wow... pff dit is echt gewoon precies wat ik gedacht heb, alleen heb ik het niet kunnen verwoorden. mooi man! iris |
|
| ..::Deezz::..: | Dinsdag, oktober 04, 2005 21:07 |
| erg mooi geschreven meissie:) jongens zijn soms moeilijk te begrijpen he, ze behandelen ons soms net als vuil. Denken niet na dat wij ook gevoelens hebben. Maar het leven gaat door:) En tuurlijk komen jou dromen wel een keer uit, tis alleen effe wachten he. Dikke kus en knuffel Hvj Desi |
|
| Enelya: | Maandag, oktober 03, 2005 18:24 |
| Mooi gedicht! Toch erg triest als je de bedoeling ervan bekijkt. :( Kusje Enelya |
|
| Enelya: | Maandag, oktober 03, 2005 18:24 |
| Oeps foutje..Niet bedoeling maar boodschap... Kusje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ^butterfly | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||