leven
Leven.
De zon streelt
mijn huid.
Een zachte wind
waait door mijn haren.
Gedachten en herinneringen
komen op en gaan
als de branding.
Ik staar over de zee,
grote golven
vallen
op het verlaten strand.
Ik ga zitten
en laat het zand
door mijn vingers glijden.
Zo is het leven,
je grijpt het vast,
maar ,
als je het loslaat
verdwijnt het.
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:43 |
| ik voel met je mee deze emoties gaan op en neer werken net als eb en vloed Ik hoop dat je een beetje rust kunt vinden na alle emoties liefs en knuff Ria |
|
| lommert: | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:34 |
| waarom maak je mij jaloers:)..strand en zee...vloed en eb...ja zo is het leven xxliefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||