Vallend in wanhoopsdromen
Je pakte mijn hand om mijn weg te leiden
en dacht je mijn inkt over het papier te dirigeren
wijl je mij al tijden niet meer wist te bekoren
met jouw mooie woorden en beloftes
je liet mijn hand los toen ik hem vastpakte
en toen ik vallend in mijn wanhoopsdromen
jouw ogen inkeek, niets meer dan lege gaten
besefte ik dat jij nimmer deel van mij uitmaakte
al had ik immer gedacht dat jij degene was
die mijn woorden deden vloeien over papier
scheen dat niets meer te betekenen
dan een opgeblazen leugen van het hart
…
Rachel
Bengel...: | Woensdag, oktober 05, 2005 15:24 |
hey rachel mooi geschreven woorden.. graag gelezen succes! groet bengel |
|
chocaatje: | Dinsdag, oktober 04, 2005 23:53 |
Heel mooi, succes. liefs mieke | |
Nemesis: | Dinsdag, oktober 04, 2005 23:14 |
Sterk verwoord, mooie vloeden van uithalende zinnen! |
|
Boudaatje: | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:59 |
Gedicht vol gevoel, maar zoveel pijn en bitterheid, wel heel mooi neergzet! liefs Boud. |
|
Green eyes: | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:58 |
Prachtig gedicht, nog even naar je tegestrever gaan kijken ;)) liefs/knuff |
|
- Suus -: | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:35 |
heel mooi geschreven, succes en liefs, Suus |
|
poky: | Dinsdag, oktober 04, 2005 22:31 |
gewoon prachtig,poky | |
wijnand.: | Dinsdag, oktober 04, 2005 21:36 |
mooi | |
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 04 oktober 2005 | ||
Thema's: |