En niemand die mij helpen kan
rode ogen, tranen van pijn, en niemand die mij helpen kan
mijn ergste nachtmerrie werd werkelijkheid.
mensen noemen mij een aansteller, een mietje, maar niemand weet hoe het voeld
om zo verwaarloosd te zijn, als ik ben
mensen lopen over straat
niemand kijkt meer om naar mij
alleen mij negeren boeit hun maar
van binnen doet het heel erg pijn
rode ggen, tranen van pijn, en niemand die mij helpen kan
mijn ergste nachtmerrie werd werkelijkheid.
mensen noemen mij een aansteller, een mietje, maar niemand weet hoe het voeld
om zo verwaarloosd te zijn, als ik ben
mensen lopen over straat
niemand kijkt meer om naar mij
alleen mij negeren boeit hun maar
van binnen doet het heel erg pijn
rode ggen, tranen van pijn, en niemand die mij helpen kan
Reacties op dit gedicht
| jUst nObOdY*: | Dinsdag, december 06, 2005 21:03 |
| eeeyh sChatJJ__* mOoii gdiiChtjj oOrw !! khelp jOuu eh.. ben er voOrr Jee.. khOuvnyOuu!! KUSZ×KIM.× |
|
| silentnoa¿: | Vrijdag, oktober 07, 2005 08:48 |
| i wish i could help you | |
| Renate-td-: | Woensdag, oktober 05, 2005 00:53 |
| Er is vast wel iemand.. kijk maar goed, soms moet je durven vertrouwen... Wens je veel sterkte, liefs Renate |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sopjah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||