De schaduw van mijn uitspraak
in het licht gezet door zijn spiegelbeeld
de reactie van een bevattingsvermogen
omtuimelend in deceptie
met wroeging door het gebeurde
soebattend om gratie
die ik aanvankelijk niet kreeg
zwakhoofdig hoe ik was
en bang om de consequenties
sprekend tegen muren
met het gevoel van negatie
het idee van volharding
nog steeds om gratie
tranen als dauwdruppels op de wangen
een snelle hartslag
kreeg ik meer bang
een eigen zonde
die me de keel oversneed
verklaren zonder zicht
enkel een stem
die woede en desillusie bezat
dauwdruppels werd regen
hartslag werd gebonk
smachtend naar zichtbare emotie
die sprekende ogen
meerzeggend dan woorden
biddend om gratie..