Herboren

ooit kwam ik op aarde het is al lang gelee

ik ging gelijk weer slapen, de tijd dreef met mij mee

mijn leven kabbelde voort in een diepe rust

niet ongelukkig maar toch wat uitgeblust

een vrouw 2 kinderen lijkt allemaal volmaakt

er werd wel eens gezegd jij hebt het helemaal gemaakt

maar toch verdriet en eenzaamheid het lijkt nu zo onecht

geluk dacht ik leek voor mij niet weg gelegd

het onvermijdelijk gebeurde de scheiding was een feit

ik ging alleen wonen nog meer eenzaamheid

ik sliep rustig verder en de tijd verstreek

ik beruste in mn leven week na week

kort geleden ben ik plotsklaps ontwaakt

een mooie lieve vrouw had diep mijn hart geraakt

niet langer was ik meer alleen en verloren

maar voel me sinds ik jou ken als herboren