mijn woorden snijden dieper dan messen
door de armen van de tijd, eeuwig bloedend
eeuwig smekend om dat kleine beetje meer
meer van alles om te kunnen overleven
in een wereld die verloren is
en een mensheid die slechts lacht
mijn zinnen branden feller dan de vuren
die de hel hebben ontstoken, verbrand
tot kale vlaktes zonder leven
zoals de aarde ons zal geven, later
als wij niet durven toegeven
dat wij haar slopen zonder spijt
mijn ogen oppervlakkig zonder leven
door de tranen die ik heb gehuild, geschreeuwd
te beseffen dat ook ik mens ben
is een straf die nimmer ophoud met bestaan
totdat het leven ons allen heeft verteerd
tot het stof waar wij ooit uit zijn ontstaan
06-10-05
Green eyes: | Vrijdag, oktober 07, 2005 01:34 |
Voelbaar deze woorden van verdriet. knuffeltje en succes |
|
wijnand.: | Donderdag, oktober 06, 2005 22:24 |
goed werk | |
Nemesis: | Donderdag, oktober 06, 2005 21:49 |
Duidelijk dat je deze ronde niet wilt verliezen... Jemig man, dit is meer wat ik van jou gewend ben!! Liefs, mij.. |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 oktober 2005 | ||
Thema's: |