Eenzaam..
Ik weet niet eens
Of dat het woord is
Of dat het mijn diepste gevoel
me angsten of me verdriet omschrijft
Ik weet alleen.. dat, dat het woord is
dat steeds maar overblijft...
Voel me leeg
In me leven, me relatie
Zonder jouw
Mis je wijze woorden
Elke dag een beetje meer
De randen worden scherper
Het doet zo intens zeer
Eenzaam, zo voel ik me
Ja echt...onbegrepen in t verdriet
Want met me masker op
Is toch niemand die het ziet
Wou dat ik je kon vragen
Of je trots op me bent
Of ik goed bezig ben..
En mijn leven van een afstand kent
De situatie thuis, het doet me pijn
Voel me machteloos
Wil het op mijn schouder nemen
Alles oplossen
En zeggen dat het goed komt
Maar pap ons verdriet om jouw
Het maakt ons kapot
We missen je te erg
Samen leven we door..
Toch...op ons geluk...is gekort...
Ben bang dat ik met jouw dood
nog zoveel meer verloor...
Ik mis je...elke dag een beetje meer...