De ochtend gloren. De zon komt op. Ik doe me ogen open, en kijk om me heen. Jij bent er niet, ik ben alleen. Ik ben je verloren. Niets kan mij nu meer bekoren. Ik ben zo alleen. De dagen zijn lang en koud. Ik hoop dat dit een nachtmerrie is. Een die snel ophoud. Ik mis je in mijn ziel, hart en leven. Deze eenzaamheid. Ik kan er niet meer tegen. De avonden zijn het zelfde als de dagen. Deze eenzaamheid… Ik kan het niet langer verdragen. Mijn ziel is verscheurt. Waarom is dit gebeurt. De nachten zijn kort en vluchtig. In mijn dromen zijn we nog steeds gelukkig. Ik wil zo graag met je praten. Waarom heb je me verlaten. Waarom moest het zo gebeuren. Niets kan me nu nog opfleuren. Ik ben eenzaam en verzwakt. Toen je bij me weg ging, Heb je me mijn kracht afgepakt. Met jou liefde kon ik de wereld aan. Nu is de wereld mij voorbij gegaan. Ik hou van je. Het doet zo’n zeer. Want jij bent er voor mij niet meer.