Kind van de maan
Kind van de maan
Op de vleugels van de wind
Raast dit kleine heksenkind
Gedreven door verlangen
Tranen fonkelend op haar wangen
Vliegend naar de zon
Verlangend naar wat kon…
Eenzaamheid dreef haar voort
Voorbij grens en sterrenpoort
De maan kwam stil naar voren
En liet heksenkindje horen…
Uit sterlicht kwam je tot leven
De hemel zal je die liefde geven
Vlieg tot aan het licht m’n kind
Ik zorg wel dat die ene ster je vindt….
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zaterdag, oktober 08, 2005 13:38 |
| Super :) Kus. | |
| Hikariaan: | Zaterdag, oktober 08, 2005 11:42 |
| heel erg mooi geschreven! ik voel me net dat heksenkind.. kan me er zo in verplaatsen! ga zo door groet Hikariaan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ilunae | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||