Mijn laaste hoop, viel bijna in duigen
door hoop dat het over zou gaan.
Mijn laatste jaren waren ineens geteld,
zonder dat ik dat verwachten zou.

Die ziekte deed geen pijn,
je voel en je ziet het niet.
Maar toch was hij daar,het
waarom heb ik maar niet gevraagd.

Ik was blij dat ik geholpen werd,
in de hoop dat het over zou zijn.
Helaas mocht dat niet zo zijn,
hij was er nog en het deed geen pijn.

Bij thuis komst riep ik ohh Vader,
als het U wil is dat ik verder mag gaan,
geef mij dan die kans.

Ik mag er nog zijn, maar voor hoelang,
God is degene die dat weet,
ik probeer zijn wil te doen,
en andere mensen er van overtuigen dat hij er is.

Dank,dank Vader dat ik er nog mag zijn,
en een voorbeeld voor anderen mag zijn.
Geloof, hoop en liefde van mij voor hem,
zal elke dag blijven bestaan,
ook hoe moeilijk ik nog het zal krijgen.

Dank God voor elke dag dat ik er nog mag zijn,
wees sterk en vertrouw op Hem.