alleen en verlaten, een paar mensen op het perron.
niemand heeft iets in de gaten, het spijt me, o pardon.
maar voor mij is het een afscheid,
een afscheid van vandaag,
daar komt de trein al aan, hij rijdt al traag.
ouders met kinderen, ouderen mensen,
wij met z'n tweeën, die elkaar het beste wensen.
dan klinkt er een fluitje, snel stap je in,
nog een laatste keer zwaaien en dan maar denken aan een herinnering.
de trein gaat rijden, ik zie je bijna niet meer,
mijn hart gebroken in stukken, verdwaald in mijn labyrinth.
tranen die rollen, ik hoop dat ik je snel weer vind.
ik zie de trein verdwijnen, langzaam in de mist.
alleen en verlaten,
jouw eigen grote stalen kist,
behalve ik, heeft niemand in de gaten.
dat ik je vreselijk mist.
ik hoop je snel weer te zien, schrijf ik in een brief,
maar of je hem ooit zult lezen of vergeten,
dan weet je wel ik heb je lief.