Ik had een plekje,
tussen mijn ouders.
Naast mijn zusje,
die tussen mijn broertjes stond.
Dat plekje was me dierbaar tot voor kort.
Er was zo’n ander meisje.
Ging op mijn plekje staan,
toen ik even niet keek..
Ik wou haar slaan, schoppen.
Maar iedereen liet me in de steek.
Niemand meer om mee te delen.
Eenzaamheid kruist ieders pad.
Besloot de liefde weg te nemen.
En bewaakt me als zijn schat.
Ik dacht alles te hebben wat ik lief had.
Maar ik trek geen conclusies meer uit geen enkele zin.
Want dat geluk zit er niet meer in!
Auteur: Sjarlotte | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
Thema's: |