scherpe krassen, strepen bloed..
angstig in mijn gedachten,
ligt de herinnering op de loer.
al in mijn bed te wachten,
tot ik met hem mee voer.
de herinneringen komen boven,
en het doet zo´n pijn.
ik wil het gewoon niet voelen,
ik wil dat meisje gewoon niet zijn.
opnieuw pak ik het kwaad in handen,
scherpe krassen, strepen bloed,
en plaatsen die verbranden,
allemaal wat mijn ziel,
op mijn lichaam laat landen.
zachtjes vloeien rode tranen,
rode tranen van het bloed,
angstig en verwarrend,
terwijl ik een weg door de nacht moet banen.
wakker en in een te groot bed,
waar zijn lichaam boven op het mijne ligt,
schreeuwend, gillend wordt ik wakker,
badend in het angst zweet,
en niemand met wie ik kan praten,
over de dingen die ik weet....
dus opnieuw..
opnieuw pak ik het kwaad in handen,
scherpe krassen, strepen bloed,
en plaatsen die verbranden,
allemaal wat mijn ziel,
op mijn lichaam laat landen.
omdat ik niet weet hoe het anders moet..
ligt de herinnering op de loer.
al in mijn bed te wachten,
tot ik met hem mee voer.
de herinneringen komen boven,
en het doet zo´n pijn.
ik wil het gewoon niet voelen,
ik wil dat meisje gewoon niet zijn.
opnieuw pak ik het kwaad in handen,
scherpe krassen, strepen bloed,
en plaatsen die verbranden,
allemaal wat mijn ziel,
op mijn lichaam laat landen.
zachtjes vloeien rode tranen,
rode tranen van het bloed,
angstig en verwarrend,
terwijl ik een weg door de nacht moet banen.
wakker en in een te groot bed,
waar zijn lichaam boven op het mijne ligt,
schreeuwend, gillend wordt ik wakker,
badend in het angst zweet,
en niemand met wie ik kan praten,
over de dingen die ik weet....
dus opnieuw..
opnieuw pak ik het kwaad in handen,
scherpe krassen, strepen bloed,
en plaatsen die verbranden,
allemaal wat mijn ziel,
op mijn lichaam laat landen.
omdat ik niet weet hoe het anders moet..
Reacties op dit gedicht
| [zwarte engel]: | Woensdag, december 08, 2010 13:14 |
| ai.. wat een verdrietig sprookje! wat een harde beelden en verblindend licht waar het te donker was | |
| *Just Me*: | Zondag, oktober 16, 2005 15:09 |
| doe echt wel pijn om dit te lezen want krijg het daar heel moeilijk mee kvind het super schoon gedichtje maar pijnlijk (}) veel sterkte meid | |
| freakangel: | Zondag, oktober 09, 2005 23:00 |
| Ook ik herken me in dit gedicht, al heb ik inmiddels gelukkig de goede weg gevonden... Geloof me, die weg is er, blijf er naar op zoek!!! Veel kracht toegewenst!!! liefs freakangel |
|
| Renee-Emma: | Zondag, oktober 09, 2005 22:46 |
| God meid, ik herken dit zo erg goed :( Heel mooi geschreven! Zou het niet beter hebben gekunt. Mail me als je misschien een keer met me wilt praten :) |
|
| bluebee: | Zondag, oktober 09, 2005 22:37 |
| ik word er helemaal koud van en ik vind mezelf zo terug in dit gedicht, echt ontzettend mooi geschreven.En meissie als je eens wil praten mail me dan gerust, ik wil je graag helpen. liefs Bluebee | |
Over dit gedicht
| Auteur: klein*sprookje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||