vleugje van weleer
'k zag doorheen de regensluiers
Een vleugje van weleer
De herinnering die dwarrelde
Stil op m'n schouders neer
'k Liep verloren op het ritme
Van de druppels op de grond
De herinnering gelaten
Op de plaats waar jij toen stond
ik voelde nog je adem
getorst door druppels nat
ik zag nog steeds je beeltenis
in de blad'ren op het pad
zo warm was de gedachte
en 't was bitter te beseffen
dat niets nog die gedachte
enigszins kon overtreffen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||