Je was een goede vriendin.
Ik vertrouwde je.

Maar je liet me vallen.
Kei hard.

Wat ik niet leuk aan je vond;
Nam ik voor lief.

Niemand is perfect.
Het boeide me niet.

Voor de rest was je leuk.
Daar keek ik naar.

Elke vrijdag spraken we af.
Lekker hangen op het dorp;
Foto’s maken voor sites;
En heel veel praten.

We begonnen over vakanties te dromen.
Wij zouden samen weggaan.

Je maakte lieve teksten voor me.
Je zou me nooit laten gaan.
Je zou me nooit in de steek laten.
Niemand zou tussen ons komen.

Maar je hebt me laten gaan
Je hebt me in de steek gelaten
Je hebt iemand tussen ons laten komen.

Je leerde een oud-vriendinnetje weer kennen.
En ik was weer van de baan.
Je sprak bijna nog alleen met haar af.

Ik heb er met jou over gepraat.
Ik heb onze vriendschap geprobeerd te redden

Maar het interesseerde je niet meer.
Je had een nieuwe beste vriendin

Toen ik jou de waarheid heb gezegd
Begon je met roddels te smijten.
Vrienden tegen me op te zetten.
En het is gelukt.
Het zijn mijn vrienden niet meer.
Alleen nog maar de jouwe.

Ik ben je toch wel dankbaar.
Ik weet nu hoe belangrijk mijn echte beste vriendin is.
Ik heb haar nooit laten vallen.
Jij doet dat zomaar.
Moet jij weten.
Maar eens komen mensen erachter hoe je echt bent.

Jou slechten kanten zijn mij duidelijk.
Het is over en uit.

Ik ben blij dat ik wel
Mijn beloftes aan jou heb gehouden.
Tenminste geprobeerd.